Öylesine

Fazla sosa bandırılmış cıvıklaşmış hayatlar.Tabakta en sona bırakılan itilip kenara atılan bir bütünün içinde debelenip kendini bir başına bulan her tabakta kendine yer bulan fakat elden ele sürüklenip duran  kendine bir düzen kuramadan savrulan zamansız hikayeler gibiler.Tek başına olan güçlü olmalı kuralı nedensiz bir biçimde korkutucu,düşmekten bu derece korkan birini itikleyip bak acı sadece anlık büyüdüğünde hatırlamayacaksın demek istiyorum aslında neden bilmiyorum ellerimizin arasından kayıp giderken kıymet verdiklerimiz durup bakmak yerine onlarla aynı çukura yuvarlanmayı denesek el ele verip ben buradayım hüznüne ortak olsak bu yalnızlıklara bir çözüm bulamaz mıyız?Değer verdiğim bir insanın her gün saplantılı acısına ortak olamayan ben mi söylüyorum bunları.Umursamaz olmaya ihtiyacım var aslında belki o gün kendimi düşünmeyi de öğrenirim.İnsanları kendimden uzak tutmak yanıma yaklaştırmamak konusunda doktora yapmış biriyim neticede.Sen herkesle iyisin palavraları ne kadar da acınaklıymış düşünsenize hayatımızda kendimize yetmediğimiz sınırlı anlara sahibiz.Ben kendime yetemedim birine ihtiyaç duydum herhangi birine değil birine kendimi bırakıp nefes almaya devam etmek istedim canımı acıtan veda günü bir omuz istedim kendime yetemediğim tek başıma kaldıramadığım sorumluluğu paylaşmak istedim herkesle iyi olan biriydim sonuçta her derde deva adeta bir güzin ablaydım ya hani teknoloji çağında olduğumuz bu günlerde ihtiyacım olan bir nasılsın sorusu bu kadar büyük bir külfet yarattı insanlarda.Neden gecenin tüm kabuslarına tek başına diş bileyemedim ne oldu açılmaz,yıkılmaz,parçalanmaz o koca duvarlarıma.Kendime verdiğim sözlerin altında kalıp kendimden başka birine ihtiyacım varken en sevdiklerim adı altında kurulan o dernek üyeleri hepiniz mi meşguldünüz.Seni özledim derken ki samimiyetsizlik anları midemi bulandırıyor.Sahiplenmekten korkanları biliyorum ama bir arkadaşın sana ihtiyacı varken meşgulüm ya diyenlere gezegen değiştirseler adam olamayacaklarını söylemek isterim.Düşünmüyoruz yapılan her hatayı kabullenim saçma bir sahiplenicilik ile tekrar tekrar arkadaşlıklarımızı yeniliyoruz.Ömrü bitenleri huzura bırakmak yerine ben ona değer verdim yanımda olmalı sahtekarlığını göze aldığımızdan yalnızlıklarımız.Dünyanın merkezi aşk olmuyor o günlerde arkadaşlar oluyor arkadaş ne kutsal bir kelime sanki beraber başlayıp beraber bitirdiğimiz günler gibi,dostluğu bilmiyorum tatmadım sanırım arkadaşlarınızın yanınızda olduğu zamanları hesap makinesinde toparlayıp kademe atladığımız kısım oluyor.Giden dost olunca hesaplar tutmayınca üzüntülerde Kdv oluyor.2 adım ötende çocukluğuna tanıklık ettiğin insanın aşk için omzunda ağladığı saçma günlere katlanıyorsun da gerçek hayatının toz pembeliğinde çekip giden sen olunca bu fazla dokunuyor.Herkes kendine haklı çıkıp anılar bir çırpıda siliniyor sevgiliden ayrılmak neymiş ki dostunu hissetmeyince burnun nasıl sızlıyor bir de bunu tadın bakalım.O sosta bocalayıp durmak yerini keşkelere bırakıyor ya hani bugün de burada olsaydı ne gülerdik aptallığıma sahi ne demiş büyükler bana dostunu söyle sana kim olduğunu söyleyeyim kendimi tanıdığıma göre benden birine dost olmazmış bugünlerde bunu da bir idrak edelim.En özel günde yok olan dostluklarıma gülümsüyorum bugün haksız tavrıma göz yumup geçmişin perdelerini kapatıyorum çocukluğumuz perdenin arkasından gülümserken bize ben yoluma devam eden taraf olup seni mutlu günlerimizdeki bir hapishaneye kapatıyorum.Dostun,arkadaşın,umudun,dert ortağın mevkilerinden istifamı sunup kendine yeni bir ben bulup bulamayacağın sorularında boğulmanı diliyorum.