Hiçbir Şey Bir O Kadar da Her şey

Nasılsın desem mutsuzum diye cevap verecek insanlar tanıyorum.Bunca mutsuzluğun nedeni ne diyorum hiçbir şey diyorlar kafam karışıyor hem her şey hem hiçbir şey yorucu insanlar bunlar.Yolculuklar en sevdiğim hikaye kahramanlarını içinde barındırırlar bir saatlik yola binlerce anı yüklerim Maşukiye İzmit yolunda karşılaştım bir tanesiyle kocaman bir reklam panosu üzerinde iki insan biri çocuk diğeri güzel bir kadın sarılmışlar gülümsüyorlar 10 saniye içinde geçti otobüs gülümseyen iki yüz.Ertesi sabah yine takıldı gözüm altında kocaman puntolarla 'Sizi çok özledim' yazıyormuş,ben gülen yüzlere takılı kalmışken meğer bir hikayesi varmış.İşte her şey bu olmalı hiçbir şey hala anlamsız.Kendi hiçliğinde boğuluyor insanlar anlamıyor,dinlemiyor ben bilirim kafasında hayatlarını tamamlıyorlar.Ben bilmiyorum bilmediğim yemekler var, okumadığım kitaplar ,gitmediğim yerler çok,tanışmam gereken insanlarla hala tanışıklığım yok ,renkli düşlere ortak olmak hayallerinin ucundan kendime yer bulmak istediğim zamanlar var hala benim,sahi söylemiş miydim yalnızlık diye bir şeyde artık yok.Yokluk var işte sahip olamadıklarımızın yokluğunu yaşıyoruz dokunamadığımız hayatlara üzülüyor bir fotoğraf karesinde yer alamadığımız için hırçınlaşıyoruz az biraz bencil az biraz duygusalız.Ne anlatırsam kabul görmem korkusu kelimeleri bağlayan sınırlar kendinden büyük tabulara sıkışan hikayeler anlatmaya çalıştığım kimsenin dönüp umursamadığı hayallerimiz var.Vazgeçme derdi bir adam kendin olmaktan vazgeçme kaybolursun hiçliğe uluşamaz varlık arasında sıkışır kalırsın ne güzeldi o insan.Vazgeçmedim boyumdan büyük hikayelerim var benim.Mutsuz olmayı beceremeyen birisin sen diyorlar bana,yüzünden düşmeyen gülümsemenle bir masal anlat  bana,masallara inanan nesil kandırılıyorsun mutlu olduğunu zannetmelerin hep bu yüzden yüzünde ki o duygusuzluk sen bile herkesleşiyorsun artık.Paylaş diyorlar benimle,anlat kendini kendi aşk hayatlarına çözüm bulamayanlar kafamın içinde ki bana ulaşmaya çalışıyorlar.Herkes farklı herkes kendine güzel hatta alımlı bu kadar herkesin içinde normal düşünceleri olan birini istemiyorlar.Sahi göreceli kavramlara verilen önemin basitliğini hiç mi görmüyorlar?Birikimler yapıyorum demiştim sana sende hangi bankaya diye sormuştun ya hani bana güldüm anlamadın bir daha da konuşmadık.Birikimin maddi değer olduğunu zanneden bir insanla ortak bir yanım olmadığındandı uzaklaşmam.Ben şu geri kafalı olan tiplerdenim kağıt kokusu seven kırtasiye de kendini kaybeden,bir mektuba seneler sonra değer veren.Merak etmişsin nasıl diye söylemeden olmaz az biraz hiçbir şey,biraz da herşeyim.