Yokluğu Özlemek

Özledim. Acı var olsaydı karşıma otursaydı, konuşsaydık tüm olanları derdimi acıya söylesem varlığından utanacaktı. Veda vakti dedikleri şu yoktan anlar dönmeye niyeti olmayan koca bavullu insanlar, sarılmalar, ağlamalar, yeniden kavuşmalar. Bu gidiş yokluğa düşünün ki yanınıza sadece kendinizi alıp yola çıkıyorsunuz herhangi somut bir ürüne izin yok gitmek isteyip istemediğinize dahi bakılmıyor veda etmeye dahi çoğu zaman izin yok.
 Yokluğu özlemek asıl acıtan. Varmıyız? Var oluşumuz savruluyor zamana toza dönüşüyor yaşadıklarımız yoklukla buluşunca anı olarak hayata tutunuyoruz. Anılar acıtırsa hatırlamamayı seçiyor işte o zaman yokluğa karışıyoruz. Gözyaşları kalkan oluyor vücudu yoruyor direnci kırıp göz kapaklarına karşı verdikleri savaşı kazanıyorlar uyuyoruz. Acılar uyuyunca bizi bırakıyor yeni güne zaman karışıyor bak geçecek deniyor.