Gökyüzünün insanlarla dalga geçmesine yağmur denir.Yağmura yakalanınca kaçışan insanları izlemeyi severim telaşlanırlar,birbirlerine çarparlar özür dilerim dahi diyemezler saniyelik zaman dilimleridir bunlar sonuçta yağmur var.Fönü bozulan kızlar yeni ayakkabıları ıslanan çocuklar,hasta olurum korkusu taşıyan sevimli ablalar.Yağmurun sesinde bir özlem var dedi yanından geçtiğim çocuk ıslanmadım o sözde,yağmura özlemi yüklemiş anıları omuzuna yük etmiş birisiydi bu sonuçta.Neden kaçıyorlar ki dedi sonra ben sözün bana mı yoksa başkasına mı söylendiğini anlayamadan evet sana söylüyorum dedi.Bilmiyorum dedim niye kaçıyoruz ki kalabalık ne yaparsa onu yap dikkat çekmezsin birey değil topluluksun yağmurda.Gerçi o yürüyordu bende ona ayak uydurup yürümeye başladım büyümemiş bir tarafın var dedi güldüm kendimi bildim bileli en çok dikkat çeken özelliğimin bu olduğunu bilirim bana sadece yağmurda eşlik eden birinin bana bakmadan bunu görmesi ne tuhaf.Yürümeye başladıktan dakikalar sonra sustuk ben nereye gittiğimi unutmuş olacaktım ki durağı kaçırıyordum yağmura şans ver dedi şaşkınlığıma gülerken ıslanmak saçlarının bozulması sandığın kadar korkunç değil hissetmekten vazgeçme yağmuru hisset bugün,yarın onu yine sevme dedi ve hiç acelesi olmadan yürüdü gitti.Tatlı bir anı kalacak bu adam bende adını bile bilmiyorum o adımı sormadı bende söylemedim sayesinde yağmuru hissettim herkes koşuyordu bugün ben yürüyordum hissediyordum.Hala yağmurda sevgili ile dolaşmanın romantiklik değil aptallık olduğuna inanıyorum.Arada kendime engel olamadığım zamanlarda yağmura kızıyor söyleniyorum her doğa olayına özel bir gün yaşamamış olsaydık belki de onları olduğu gibi kabul edebilir 4 mevsimi yaşayan bir ülkede yaşadığımızı unutmazdık.Birine verilen önemde kayboluyor görülmesi gereken güzellikler yağmurla gelen toprak kokusu unutuluyor dün nefret ettiğim yağmur bugün huzur veriyor.Duygular değişiyor biz değişiyoruz gerçekten yarısı çocuk kalan tarafımdan saygı ile bahseden insanlarla karşılaşabiliriz mucizeler görmeyi bilirsek hep var.Korkulara sobe dediğimizde büyüyoruz çok değil ama idare edebiliyoruz yaşamı,yeniden sevmeye korkmuyoruz her defasında tekrar denemeye cesaret buluyoruz bugün cesaretim yağmura.Hep kötü zamanları hatırlatan bir hafızaya sahibim gerçi iyi anlar o kadar azınlık ki hatırlamamam normal.İlk kola içtiğim günü hatırlıyorum simsiyah bir suyun tadının bu denli güzel olması beni şaşırtmıştı şimdi kola içmeyi reddeden bir bünyem var ama ilk içtiğimde dünyada bitmesin dediğim en değerli anlardan biriydi gerçi bitti her güzel zannettiğimiz şey gibi.Evet ben duygusal açıdan dengesiz biriyim az biraz da kendime yetemediğim günleri dert eder nedenler arasında kaybolup acaba öyle yapsaydım derken güzel olan anlardan kendimi mahrum bırakan anı kaçıran sonra o anları tekrardan hatırıma getirip keşke yaşasaydım derken en başa dönen acaba yaşasaydım ne olurdu düşüncesinde olan garip bir bireyim.Yazarken dahi yoruldum bu cümleyi tekrar kurguya alsam aynı sonuca ulaşamayacağıma da eminim.Neyse sen gülümse yağmuru seven çocuk yüzünü şimdiden unutmuş olsamda sözlerini unutmamak için yazdım seni umudun kaybolduğu noktada yeniden karşılaşırız diye düşünmek içimi ısıttı sonuçta.Her yağmurdan sonra güneşle gelen gökkuşağı gibisin sen herkesi kendine hayran bırakacak kadar güzel sadece kafasını yukarı kaldırıp başka dünyalar arayanlara gözükecek kadar değerlisin.İçin de tüm renkler var senin göründüğünden çok daha özelsin.
Yorumlar
Yorum Gönder