TEMMUZ'A
Hayatımın renkli köşesinde değerli kalmış her insana ihtiyacım olan bir gün var bu ayın içerisinde Ocak şubat,mart hepsini severim ama Temmuzu ayrı severim her yıl bir yaş daha katıyor hayatıma.Bana kendimi ne olacağımı arkadaşlığımı eski sevgiliyi zamanın yetişemediğim o tatlı parçasında kayboluşumu hissettiriyor.Sıcaklık var bu ayda huzur var öyle ya da böyle bilmeseniz de ben varım.Sürprizleri sevmem kendi kontrolüm dışında gelişen şeylere tahammül edemiyorum kontrol manyaklığı terimine sonsuz sadakat ile bağlıyım.İyi veya kötü üzgeci bu hayır süzgeç demek istemedim bu ayın 16sının adı üzgeç geçmişimde yer alan her insanın beni üzmek için şanslarının bol olduğu bir gün bu.Kendime en çok bu günlerde kızıyorum Düşünme Melek,bırak o telefonu elinden Melek,kime diyorum!saçmalama Melek!hayır gelse diyorum sonra saçmalama gelse ne yapacaksın donup kalacaksın tamam arasın o zaman diyorum aramasın konuşursam sesim titrer diye korkuyorum arasın arasın da o telefonu açmasam da olur sinir olsun oh olsun hatta beter olsun arabası kaza yapsın ama ona bişe olmasın kolu kırılsın falan ama acı çeksin diyorum sonra yok aramasın ya mesaj atsın evet mesaj iyi fikir diyorum bu düşünceleri 16 gün boyunca kendime kızıp söylenirken her an bu ruh hali ile ortalarda dolaşırken o gün geldiğinde sinir küpü halinde dolanıyorum kırgınlığım saçma sebeplere değil çalmayan telefona gelmeyen o adama aramayan arkadaşlara ya unutmuşum aklımdaydı diyenlere iyi ki varsın sen yapmacıklarına içinde benim olan o günü hatırlama zahmetine girmeyenlere özel günler değerlidir unutulmayı affetmez.
Ne oluyor kısmı çok anlaşılır sanırım beklenen gelmiyor,gelenlerin uyumu sorunsuz,ben mutsuz.İçten gülümsemeleri özlediğim bir ay bu hoşçakal zor bir kelime kabul ama iyi ki doğdun samimiyeti ile unutulur.Aramadı işte boşver diyorum sonra,önemli bir insan bu sonuçta!Bu ay bitene kadar neden aramadı ki bu kadar bencil olamaz insan gerizekalıya bak ya nasıl aramaz diye düşünüyorum.Bir gün bir arkadaşım ile (şu an hayatımda çok özel bir yere sahip olan biri ) yemeğe çıktık Temmuzun bütün hüzünlerini paylaştım tatlı servisi olarak ona bu düşüncelerimden bahsettim yüzüme baktı sadece,sonra söylediği kelime aklımı başıma getirdi bunca zaman kendimi yediğim konunun çözümü ne kadar basitmiş Aramayışının nedeni seni hayatının önemli bir yerine koymadığı gösterir MELEK.Evet eve dönene kadar o yol bitmedi sözler o kadar canlı o kadar mantıklı ve bir o kadar da açıklayıcıydı ki aylardır kendimi suçlu hissettiren his yok oldu gerçek olan buydu aramıyorsa istemiyordur.Bunca yılın özeti bu iki cümlede bitti.İstemediğim beni incitecek olan her düşünceden kaçmak gibi bir özelliğim var yüzleşmek incinmek ,incinmek geçmişe dönmek demek her kırgınlığı gülerek unutan biriyim sonuçta ama korkularıyla baş başa kalan insandan korkulur örülen her duvar yıkıldı o cümlelerle bahaneler bitti toz konduramadığım adam yok oldu sanki hayallerim özlemim o var olan gerçeklik tam karşımda duruyordu ya dokunup yüzleşecektim ya da beni neden aramadı diye üzülecektim her tercih yeni bir umuttur insana her vazgeçiş yeni bir başlangıç hayatımda kimden ne öğreneceğimi kime değer vermem gerektiğini kurgular dururdum bir yemek insanın hayatını bu denli değiştirmeseydi eğer.Arkadaşımı alıp İzmitte hatırlamakdan keyif aldığım anıların bol olduğu o kafeye gittim cappy söylemedim aklıma dahi gelmedi bir şekerli türk kahvesi dedim.Gelen kahvenin tadı hayatımda içtiğim en berbat şeydi türk kahvesi yapmak sanatı o kafede işe yaramıyor ben bunu daha önce nasıl içmişim burada hiç mi damak zevkim yokmuş dip not kahve muhabbetle güzelleşir ya gerçekle iyi gitmiyor hani.Son kez bekledim eğer kader tesadüf yazacaksa burada olmalıydı o dakikada şimşek çakmalı yağmur yağmalı etrafa iskambil kağıtları saçılmalı beyaz tişörtlü bir çocuk yoldan geçmeli karanlıktan korkmuş bir kız olmalı kol kola gezen bir çift kızın topuklu ayakkabısına laf edip gülen bir çocuk hava soğuk olmalıydı hasta bir kadın ama yağmur yağmalıydı asıl şemsiyeyi ödünç alıp otobüse yetişmesi gerekirdi bir kızın çocuk o yağmurda kızı bırakmamalıydı eve geç gitmeliydi kız çocuğun sağ tarafında yürümeliydi çocuk soluna geçmesi için ısrar etmeliydi kız bunu oyuna çevirip bir sağ bir sol etrafında daireler çizmeliydi tesadüf varsa ve aşk gerçekse son kez beklenen mesaj gelmeliydi.Hiç bir şey olmadı en basiti yağmur yağmadı benim haricimde topuklu giyen kız olmadı elektrikler vardı nargileden mum yapılmadı o gece hiçbir şey olmadı bugün temmuz bitiyor hala bekliyorsun sen onu düşüncesinde tanıdıklarım sorun kendim de kendimi affedemiyorum saç ucumdan başlayıp ayak parmaklarıma kadar inen bu pişman olmuşluk hissine katlanamıyorum ben kendimi affetmiyorum kendimle barışamıyorum önümü göremiyorum kayboldum Temmuzda kayboldum biten herşey anlamlandığında boşluğa düşeriz istediğimize ulaştığımız da sıkılır yeni istekler icat ederiz insanız hepimiz hata da yapabiliriz.Günahlarım mutlu olmama izin verse yeni kurduğum bu duvarlarla baş edemeyecek kadar yorulmasam okul bitse 2 yıl hayatım 2 yıl sonra iyi olacak 3 yılın diyeti 2 yılla kapanacak benim hala kendime güvenim var.
Ne oluyor kısmı çok anlaşılır sanırım beklenen gelmiyor,gelenlerin uyumu sorunsuz,ben mutsuz.İçten gülümsemeleri özlediğim bir ay bu hoşçakal zor bir kelime kabul ama iyi ki doğdun samimiyeti ile unutulur.Aramadı işte boşver diyorum sonra,önemli bir insan bu sonuçta!Bu ay bitene kadar neden aramadı ki bu kadar bencil olamaz insan gerizekalıya bak ya nasıl aramaz diye düşünüyorum.Bir gün bir arkadaşım ile (şu an hayatımda çok özel bir yere sahip olan biri ) yemeğe çıktık Temmuzun bütün hüzünlerini paylaştım tatlı servisi olarak ona bu düşüncelerimden bahsettim yüzüme baktı sadece,sonra söylediği kelime aklımı başıma getirdi bunca zaman kendimi yediğim konunun çözümü ne kadar basitmiş Aramayışının nedeni seni hayatının önemli bir yerine koymadığı gösterir MELEK.Evet eve dönene kadar o yol bitmedi sözler o kadar canlı o kadar mantıklı ve bir o kadar da açıklayıcıydı ki aylardır kendimi suçlu hissettiren his yok oldu gerçek olan buydu aramıyorsa istemiyordur.Bunca yılın özeti bu iki cümlede bitti.İstemediğim beni incitecek olan her düşünceden kaçmak gibi bir özelliğim var yüzleşmek incinmek ,incinmek geçmişe dönmek demek her kırgınlığı gülerek unutan biriyim sonuçta ama korkularıyla baş başa kalan insandan korkulur örülen her duvar yıkıldı o cümlelerle bahaneler bitti toz konduramadığım adam yok oldu sanki hayallerim özlemim o var olan gerçeklik tam karşımda duruyordu ya dokunup yüzleşecektim ya da beni neden aramadı diye üzülecektim her tercih yeni bir umuttur insana her vazgeçiş yeni bir başlangıç hayatımda kimden ne öğreneceğimi kime değer vermem gerektiğini kurgular dururdum bir yemek insanın hayatını bu denli değiştirmeseydi eğer.Arkadaşımı alıp İzmitte hatırlamakdan keyif aldığım anıların bol olduğu o kafeye gittim cappy söylemedim aklıma dahi gelmedi bir şekerli türk kahvesi dedim.Gelen kahvenin tadı hayatımda içtiğim en berbat şeydi türk kahvesi yapmak sanatı o kafede işe yaramıyor ben bunu daha önce nasıl içmişim burada hiç mi damak zevkim yokmuş dip not kahve muhabbetle güzelleşir ya gerçekle iyi gitmiyor hani.Son kez bekledim eğer kader tesadüf yazacaksa burada olmalıydı o dakikada şimşek çakmalı yağmur yağmalı etrafa iskambil kağıtları saçılmalı beyaz tişörtlü bir çocuk yoldan geçmeli karanlıktan korkmuş bir kız olmalı kol kola gezen bir çift kızın topuklu ayakkabısına laf edip gülen bir çocuk hava soğuk olmalıydı hasta bir kadın ama yağmur yağmalıydı asıl şemsiyeyi ödünç alıp otobüse yetişmesi gerekirdi bir kızın çocuk o yağmurda kızı bırakmamalıydı eve geç gitmeliydi kız çocuğun sağ tarafında yürümeliydi çocuk soluna geçmesi için ısrar etmeliydi kız bunu oyuna çevirip bir sağ bir sol etrafında daireler çizmeliydi tesadüf varsa ve aşk gerçekse son kez beklenen mesaj gelmeliydi.Hiç bir şey olmadı en basiti yağmur yağmadı benim haricimde topuklu giyen kız olmadı elektrikler vardı nargileden mum yapılmadı o gece hiçbir şey olmadı bugün temmuz bitiyor hala bekliyorsun sen onu düşüncesinde tanıdıklarım sorun kendim de kendimi affedemiyorum saç ucumdan başlayıp ayak parmaklarıma kadar inen bu pişman olmuşluk hissine katlanamıyorum ben kendimi affetmiyorum kendimle barışamıyorum önümü göremiyorum kayboldum Temmuzda kayboldum biten herşey anlamlandığında boşluğa düşeriz istediğimize ulaştığımız da sıkılır yeni istekler icat ederiz insanız hepimiz hata da yapabiliriz.Günahlarım mutlu olmama izin verse yeni kurduğum bu duvarlarla baş edemeyecek kadar yorulmasam okul bitse 2 yıl hayatım 2 yıl sonra iyi olacak 3 yılın diyeti 2 yılla kapanacak benim hala kendime güvenim var.
Yorumlar
Yorum Gönder