Bazı yalnızlıklarda çift kişilik.

Hayallerinin azacık ucundan kendime yer edinsem o bile yeterdi bana.Hayal kurmak düşüncesi bende biraz farklı algılanıyor mesela benim için hayal kurmak gerçek Dünyanın paralel evreni gibi.Hayal kurmak ve Dünya 2 ayrı kişilik gibi hayallerimiz gerçek Dünyanın paralel evrenidir yani.Ben en çok kendimi severdim eskiden sonra birde sen geldin.İşte bir akşam masal böyle başlamış delikanlı genç kıza iskelede rastlamış.Sonrası bilindik işte istasyonlarımız karışmıştı bizim biraz ondan çalardık biraz da benden.Yarım yaşandı herşey o kadar yarım yaşandı ki bitti bile diyemiyorum hiç başlamadı ki bitsin.Bir arabanın muz kabuğuna basıp kayması kadar saçmaydı yaşananlar yarın ne olacağından değil de ne olmayacağından  emindim.Bir gariplik vardı çözümlenemeyen bir denklem zaten matematiği pek sevmem.Oysa ne anlamlıydık yan yana adımızın baş harfleri notaları oluştururdu bizim.Bazen o kadar özlüyordum ki özlemekten tek harf çıkarıp öldüğümü sanıyordum.Ne zaman uzaklaştık bu kadar ne zaman kayboldu duygularım.Yada herşey aynı  kaldı da ben mi kuruntu yapıyordum.Gitti yanımda olması gereken zamanda gitti.Önemli hissetmek istemem hata mıydı?Gitti yok artık diye yeni bir başlangıç yapacakken geri gelmesi neden?Onun için burada durup beklemeye yeminli miydim ben?Her geldiğinde içimi ısıtan bir adamın bu denli uzak durması neden?Cevap basitti aslında bitti.Ama neden korkunç bir güven duygusu hissettiğim o anlar yok muydu tek başıma mı yaşamıştım zamanı tek başıma mı durdurmuştum.Kaybetme korkum,yokluğun en belirgin parçası artık.Neden sorusuna cevap bulanlar benim için kahramandır.